เรื่องนี้ชอบมากเลย...อึ้ง แถมน้ำำตาคลอทุกที ทรงพระเจริญๆๆ

บทความ เรื่องเล่าดี ๆ ของพสกนิกรคนใต้คนหนึ่งที่ไปนั่ง รถไฟฟ้าใต้ดิน และบังเอิญไปเจอ พระเทพ หรือ สมเด็จพระเทพ บน รถไฟฟ้าใต้ดิน ณ ตอนแรกที่เจอ พระเทพ หรือ สมเด็จพระเทพ พสกนิกรคนใต้คนนี้กลับไม่รู้เลยว่าเป็นพระองค์ ... อ่าน บทความ เรื่องเล่าดี ๆ ผมเจอ พระเทพ บน รถไฟฟ้าใต้ดิน ที่นี่ค่ะ

เมื่อไม่ นานมานี้ ผมมีโอกาสขึ้น กทม. ไปทำธุระแถวหัวลำโพง นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินไป ในขณะที่ประตูสถานีสุทธิสารเปิด ก็มีหญิงคนหนึ่งสวมแว่น ใสหมวกแก๊ป ท่าทางคล่องแคล่ว เดินเข้ามายืนตรงหน้าผม ผมก็ลุกให้ เพราะติดนิสัยจากเด็กต่างจังหวัด ประกอบกับนั่งใกล้สุด

หญิงคนนั้นนั่งลงแล้วถามว่า "ช่วยถือของให้มั้ยค่ะ"

พอ ดีผมบ้าหอบฟางอยู่ กระเป๋า 2-3 ใบ เลยยื่นกระเป๋ากล้องและเลนซ์ไปให้ … แต่มีชายคนหนึ่งชิงไปถือก่อน ผมก็หันไปมอง เขาก็ยิ้ม ๆ ขำ ๆ ผมก็งง ๆ เข้าใจว่าเป็นน้องชายหรืออะไรประมาณนั้น

พอกลับหน้ากลับมาดูที่ ผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง โอ … เข่าอ่อนเลย เพราะเพ่งมองกี่ครั้งก็ใช่ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ พระองค์กำลังเอานิ้วชี้มาจรดที่ปาก พร้อมทำเสียง "จุ๊ ๆ ทำเฉย ๆ ไว้ อย่ากระโตกกระตาก"

ผมก็เลยเข่าอ่อน หัวใจตกลงไปตาตุ่ม ดีที่พี่ผู้ชาย (เข้าใจว่าทหารรักษาพระองค์) สะกิด กับรั้งตัวไว้ทันก่อนผมจะลงไปกราบ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปร่วมกับพระองค์ …ผมเข้าใจเอาเองว่า พระองค์ท่านคงอยากมีความส่วนพระองค์ ถ้าผมถ่ายคนหนึ่งอีกทั้งขบวนต้องมาถ่ายด้วยแน่

นับได้ว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้า ล้นกระหม่อมของผมทีเดียว ที่ได้เฝ้าพระองค์ท่านใกล้ชิดขนาดนี้

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานครับ … ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ

Graphic Design & Designer

ข่าวฝากประชาสัมพันธ์นะ ใกล้จะถึงแล้วนะ...

เอางานมาให้เพื่อนๆได้ดูสนใจก็ติดต่อตามที่อยู่ได้นะ

ผู้จัดงาน Bangkok gift & Premium Fair
เปิดโอกาสให้ นักออกแบบผลิตภัณฑ์ และ นักออกแบบกราฟฟิก
ได้มีบูธแสดงผลงาน เพื่อพบปะกับบริษัทผู้ผลิตของกิ๊ฟช๊อบ และของแจก (premium)
ซึ่ง Designer จะมีโอกาสได้ รับงานจากบริษัทผู้ผลิต หรือ ผู่ที่กำลังมองหา design ใหม่ ๆ
เป็นการเพิ่มโอกาสและ เพิ่ม connection ของ Designer

งานนี้ ฟรี นะ!

ถ้ามี designer แจ้งชื่อสนใจเข้าร่วมจำนวนหนึ่ง ก็จะเปิด section นี้ให้นะ
รายละเอียดบูธ ยังไม่สรุป อาจจะเป็น บูธ 3*3 เมตร แชร์กัน 2 Designer
โดยผู้จัดจะรอดู จำนวนผู้สนใจและเจ้งรายละเอียดกลับอีกที

ใครที่สนใจ ลองส่งเมล์ แจ้งความจำนงขอร่วมออกบูธ ได้ที่ผู้จัดงาน
woody_patch@yahoo.com

โดยแจ้ง

- ชื่อ
- อาชีพ (เช่น Graphic Design, Product Design, Character Design)
- ตัวอย่างผลงาน
- เบอร์โทร และ อีเมล์ ติดต่อกลับ

ผู้จัดจะพิจารณาจากจำนวนและผลงาน
ถ้าโชคดี จะสามารถไปร่วมงานได้ฟรี

ไปดูหนัง District เพื่อ???

วันนี้ไปดูหนังเรื่อง District
จะบอกว่าวันนี้เพลียมากหลังจากที่นั่งทำการบ้านมา 2 วันโดยที่ไม่ได้หลับเลย ใจจริงอยากไปนอนหลับอยู่ที่ห้องใจจะขาดแล้ว แต่เสียดายวันนี้เพื่อนมาดูหนังด้วยกันประมาณ 12 คนถือว่าเยอะเหมือนกันนะ แล้วนานทีเดียวหาโอกาสได้ยากที่เพื่อนจะมีเวลามานั่งดูหนังด้วยกันได้ ฉันเลยต้้องไปดูกับเพื่อนเพราะอยากดูกันเยอะๆจะได้มีความทรงจำที่ดี ตอนแรกวางแผนว่าจะดูเรื่อง Gamer ไปไงมาไงไม่รู้เพื่อนไปซื้อตั๋วเรื่อง District มาได้พอเห็นครั้งแรกรู้สึกว่าไม่อยากดูมากเสียดายเงินจังเลย เพราะฉันไม่ค่อยชอบหนังแนวนี้มากเท่าไหร่นัก แต่ก้อต้องจำใจดู พอเข้าโรงหนังไป ตัวอย่างหนังก้อจบแล้ว ทีนี้ก้อได้ดูแต่เนื้อเรื่อง พอเริ่มเรื่องรู้สึกว่าสัมภาษณ์อะไรไม่รู้มันน่าเบื่อมาก เวลาไม่ถึง10 นาทีฉันเลยเผลอหลับไป ZZZZ Z Z
ตกใจตื่นมากอีกทีด้วยเสียงระเบิด เลยนั่งดูไป มันสนุกมาก ด้วยภาพที่มีการสร้าง และทำได้หนังออกมาได้ดีมากช่วงที่กำลังนั่งปลื้มใจอยู่นั้น ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงได้ หนังจบ ต๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ งงไปเลยทีเดียว พอออกจากโรงหนังเพื่อนคุยกันใหญ่ สนุกอย่างงั้น อย่างงี้ สรุปฉันไม่รู้็เรื่องเลย สงสัยต้องไปดูอีกทีตอนมันออกมาวางแผงเป็น DVD แล้วมั้ง .......ถ้าง่วงแล้วอย่าฝืนนะ ไม่งั้นคุณจะไม่ได้อะไรกลับมาเลย

ปล่อยแสง 4

ปล่อยแสง 4
ตอน Supermarket of Ideas

“รับไอเดียสดใหม่เพิ่มมั้ยคะ” ใครว่าไอเดียดีไม่มีขายและวางจำหน่ายจ่ายแจก งานนี้นักปั้นความคิด และนักสร้างธุรกิจจะได้มาร่วมวงต่อรองและซื้อขายความคิดร่วมกันอย่างสร้าง สรรรค์ ใน เทศกาลปล่อยแสง 4 Supermarket of Ideas กิจกรรมเด่นภายใต้โครงการ “Creative Thailand สร้างเศรษฐกิจไทยด้วยความคิดสร้างสรรค์” ซูเปอร์มาร์เก็ตที่อัดแน่นด้วยไอเดียพร้อมใช้ เปิดให้บริการแก่พ่อค้าแม่ขายได้ร่วมจับจองพื้นที่เสนอขายทุกความคิดสดใหม่ และเปิดต้อนรับนักช้อปไอเดียทุกสาขาอาชีพให้ได้เลือกสรรวัตถุดิบทางความคิด จากมันสมองคนไทยกันแบบไม่มีค่าใช้จ่าย เพื่อต่อยอดและพัฒนาความคิดสู่เครือข่ายทางธุรกิจที่เข้มแข็งต่อไป

ลานปล่อยแสง
วันที่ 9 – 27 กันยายน 2552 (ปิดวันจันทร์) / 10.30 – 21.00 น.
ห้องแกลลอรี่ 2 ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ


จะได้ไปดูสักที....ได้ข่าวว่าน่าสนใจมากเลย งานนี้ห้ามพลาด!!!
ใครที่ยังไม่ได้ไปดู รีบๆหน่อยนะใกล้จะหมดเวลาแสดงงานแล้วนะ

ฝันโครต โคตร!!

ไปดูหนังแล้วไปเจอตัวอย่างหนังเรื่อง "ฝันโคตร โคตร "

ทำไมฉันมีความรู้สึกว่ามันเหมือน "โคตรรักเอ็งเลย"

อาจจะเป็นเพราะว่าผู้กำกับเดียวกันแล้ว เพลงทำนองออกมาเดียวกัน

แต่ฉันก้อแอบมีความรู้สึกว่าอยากดูเรื่อง "ฝันโคตร โคตร " เหมือนกันนะ แอบจะซึ้งๆ

แถมประโยคเด็ด ที่ชอบมาก

"นาฬิกา กับ เวลา น่ะ มันไม่เหมือนกันนะ นาฬิกาเมื่อเราให้ใครไปแล้ว เราสามารถเอากลับคืนมาได้ แต่เวลา เมื่อใดก็ตามที่เราได้ให้กับใครไปแล้ว เราจะไม่สามารถเอากลับคืนมาได้อีก"

กำลังหาคนไปดูด้วย.....ฮ่าๆๆๆ

เรื่องเล่าจากในวัง ...อ่านแล้วอ่านอีกก็ยังไม่เบื่อ

เรื่องเล่าจากในวัง- อ่านแล้วอ่านอีกก็ยังไม่เบื่อ เลยเก็บเรื่องดีๆมาให้อ่านที่เกี่ยวกับพ่อหลวงของเราอ่านแล้วขำจนน้ำตาไหลแต่ล่ะเรื่องสนุกดีนะลองอ่านกันดู

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังอยู่เหตุการณ์หนึ่งซึ่งเป็นเรื่องจริงเหตุการณ์เกิดทีจังหวัดตาก
เมื่อพระเทพทรงเสด็จไปเยี่ยมราษฏรตามที่ต่างๆ
และได้ทรงเสด็จไปเยี่ยมประชาชนในตลาดสด
และถามความเป็นอยู่กับบรรดาแม่ค้าในตลาด แต่ก็มาถึงแม่ค้าปลา
ซึ่งพระองค์ทรงตรัสถามว่า ‘ปลาพวกนี้ขายอย่างไงจ๊ะ’
แม่ค้าตอบว่า ‘ที่สวรรคตแล้ว กิโลละ 40 บาท
และที่เสด็จไปเสด็จมากิโลละ 80 บาทจ๊ะ’
เหตุการณ์นี้ ทำให้ข้าราชบริพารที่ตามเสด็จหัวเราะกันทุกคน
—————————————
เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ 7 โมงเช้า
นางสนองพระโอษฐ์ของฟ้าหญิงองค์เล็ก ได้รับโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย ขอพูดสายกับฟ้าหญิง
ทางนางสนองพระโอษฐ์ ก็สอบถามว่าใครจะพูดสายด้วย
ก็มีเสียงตอบกลับมาว่า คนที่แบงค์
นางสนองพระโอฐก็ งง…งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมาแต่เช้า แบงค์ก็ยังไม่เปิดนี่หว่า
แต่พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์น่ะ
ก็ที่แบงค์จริงๆนะ ไม่เชื่อเปิดกระเป๋าตังค์
แล้วหยิบแบงค์มาดูสิ ………… ขนลุกเลย ทรงตรัสกับในหลวงท่านอยู่นั่นเอง
————————————
อีกครั้งหนึ่งที่ภาคอีสาน
เมื่อเสด็จขึ้นไปทรงเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่ง
ที่คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลายออกแปลกใจในการกราบบังคมทูล
ที่คล่องแคล่วและใช้ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน
เมื่อในหลวงมีพระราชปฏิสันถารถึงการใช้ราชาศัพท์ได้ดีนี้ จึงมีคำกราบทูลว่า
‘ข้าพระพุทธเจ้าเป็นโต้โผลิเกเก่าบัดนี้มีอายุมากจึงเลิกรามาทำนาทำสวนพระพุทธเจ้า..’
มาถึงตอนสำคัญที่ทรงพบนกในกรงที่เลี้ยงไว้ที่ชานเรือน
ก็ทรงตรัสถามว่า เป็นนกอะไรและมีกี่ตัว..
พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูลว่า
มีทั้งหมดสามตัว พระมเหสีมันบินหนีไป
ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งที่ยังเล็ก ตรัสอ้อแอ้อยู่เลย
และทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้เดียว’
เรื่องนี้ ดร.สุเมธเล่าว่าเป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้งคณะไม่ยกเว้นแม้ในหลวง
————————————-
เมื่อครั้งท่านพระชนม์มายุ 72 พรรษา มีการผลิตเหรียญที่ระลึกออกมาหลายรุ่น
เจ้าของกิจการนาฬิกายี่ห้อหนึ่งได้ยื่นเรื่องขออนุญาตนำพระบรมฉายาลักษณ์ของท่านมาประดับที่หน้าปัดนาฬิกาเป็นรุ่นพิเศษ
ท่านทราบเรื่องแล้วตรัสกับเจ้าหน้าที่ว่า ‘ไปบอกเค้านะเราไม่ใช่มิกกี้เมาส์’
————————————–
เรื่องการใช้ราชาศัพท์กับในหลวง ดูจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ใครต่อใครเกร็งกันทั้งแผ่นดิน และไม่เว้นแม้กระทั่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
ที่ได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทถวายรายงาน
ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนมีข้าราชการระดับสูงผู้หนึ่งกราบบังคมทูลรายงาน
ว่า ‘ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม
ข้าพระพุทธเจ้าพลตรีภูมิพลอดุลยเดช ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต กราบบังคมทูลรายงาน ฯลฯ’
เมื่อสิ้นคำกราบบังคมทูลชื่อในหลวงทรงแย้มพระสรวล อย่างมีพระอารมณ์ดีและไม่ถือสาว่า
‘เออ ดี เราชื่อเดียวกัน…’
ข่าวว่าวันนั้นผู้เข้าเฝ้าต้องซ่อนหัวเราะขำขันกันทั้งศาลาดุสิดาลัย
เพราะผู้รายงานตื่นเต้นจนจำชื่อตนเองไม่ได้
———————————–
มีอยู่ครั้งหนึ่งทรงเสด็จไปพระราชทานปริญญาบัตรให้กับนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในระหว่างที่ทรงเปลี่ยนในครุย
ทรงโปรดสูบมวนพระโอสถ แต่ว่าทรงหาที่จุดไม่ได้ ทางอธิการบดีซึ่งเฝ้าอยู่ก็จุดไฟให้พร้อมทูลว่า ‘ถวายพระเพลิงพระเจ้าข้า’
ในหลวงทรงชะงัก ก่อนจะแย้มสรวลน้อยๆ กับอธิการบดีว่า
‘เรายังไม่ตายถวายพระเพลิงไม่ได้หรอก’
————————————
เคยมีเรื่องเล่าให้ฟังว่า ในหลวงเสด็จไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร
อยู่ครั้งหนึ่งพระองค์ท่านทรงแจกพระเครื่องให้กับราษฎรจนหมดแล้ว
แต่ราษฎรผู้หนึ่งกราบบังคมทูลขอรับพระราชทานพระเครื่องว่า
‘ขอเดชะ ขอพระหนึ่งองค์’
ในหลวงทรงตรัสว่า ‘ขอเดชะ พระหมดแล้ว ‘
————————————
วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตามปกติที่ต่างจังหวัด
ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับในหลวงมากมาย
พระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระบาท
ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่งได้ก้มลงกราบแทบพระบาท
แล้วก็เอามือของแกมาจับพระหัตถ์ของในหลวง แล้วก็พูดว่า
‘ยายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอในหลวง’
แล้วก็พูดว่า ยายอย่างโน้น ยายอย่างนี้ อีกตั้งมากมาย
แต่ในหลวงก็ทรงเฉยๆ มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร
แต่พวกข้าราชบริพารก็มองหน้ากันใหญ่ กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัย หรือไม่
แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบว่ากับหญิงชราคนนั้น
ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เพราะพระองค์ทรงตรัสว่า
‘เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ
ต้องเรียกน้าซิถึงจะถูก’
——————-
ครั้งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว
พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวีมีพระอาการคัน
มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษา

คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์
ก็กราบบังคมทูลว่า ‘เอ้อ – ทรง… อ้า-ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ
อ้า-ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ’
พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัสว่า ‘ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่จะท้องได้ยังไง’
แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่า หมอคงจะไม่รู้ราชาศัพท์ทางด้านอวัยวะร่างกายจริงๆ
ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาตว่า เอ้า พูดภาษาอังกฤษกันเถอะ
เป็นอันว่าก็กราบบังคมทูลซักพระอาการกันเป็นภาษาอังกฤษไป
——————————

สำหรับ ม.จุฬาลงกรณ์

มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร
อธิการบดีอ่านรายชื่อบัณฑิตแล้วบังเอิญว่า มีเหตุขัดข้องบางประการ
ทำให้อ่านขาดตอน ก็ต้องรีบหาว่าอ่านรายชื่อไปถึงไหนแล้ว
ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่านเลยตรัสกับอธิการไปว่า
‘เมื่อกี้นี้ (ชื่อ….) เค้ารับไปแล้ว’
และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตรอยู่ดีๆ ไฟดับไปชั่วขณะ…
ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาดโอกาสครั้งสำคัญในการถ่ายรูป
พอในหลวงทรงพระราชทานปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว
ก่อนที่จะให้พระบรมราโชวาท
ท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระราชทานอีกครั้ง
เพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก ตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม
ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

อ่านแล้ว รู้สึกว่าไม่เบื่อจริงๆ.......

อารมเสีย ศูนย์ DTAC และธนาคารกรุงไทย

วันนี้ไปฟิวเจอร์ด้วยความจำเป็น ในเมื่อโทสับหาย ฉันก้อเลยต้องไปขอซิมใหม่ แต่ใช้เบอเดิม และต้องไปเสียค่าโทรสับรายเดือนด้วย เดินไปที่ศูนย์ของ DTAC หลังจากนั่งรอได้ไม่ถึง 5 นาที ฉันเลยอยากขอเปลี่ยนมาใช้แบบเติมเงินเพราะรู้สึกว่าใช้ไม่คุ้มเลยแถมต้องเสียรายเดือนต่อเดือนเป็นพันๆ เสร็จแล้วก็โดนพนักงานเกลี่ยกล่อมนานมากเพราะว่าเค้าไม่อยากให้เราเปลี่ยน เสร็จแล้วพอคิดเงินค่าโทรศัพย์ออกมาจะบ้าหรอจาก หนึ่งพันคิดเงินเราเพิ่มอีก 300 ร้อย ค่าอะไรฉันเลยถามไป สรุปตั้งแต่วันที่โทรสับหายมาจนถึงวันนี้ประมาณ 2อาทิตย์ได้ที่เราโทรไปยกเลิกแล้วเค้าคิดค่าบริการของฉัน โดนที่ฉันไม่ได้โทรและได้ไปขอยกเลิกแล้ว ทำไมกลายเป็นแบบนั้นได้ ฉันเลยแอบไม่พอใจ แต่ก้อไม่ได้แย้งไรมาก เลยให้เงินไปซะ พอเสร็จเดินมากดเงินที่ตู้ของธนาคารกรุงไทย กดได้2รอบ มันฟ้องขึ้นว่ารหัสฉันผิด จะบ้าหรอ!! กดมาเป็นสี่ปีล่ะ มาผิดไรตอนนี้ เลยเดินไปหาตู้ใหม่แต่ผลกลับออกมาเหมือนเดิม เลยอารมเสีย แล้วเดินไปถามพนักงานที่ธนาคารกรุงไทย ฉันบอกเค้าไปว่าเกิดขึ้นยังไง รู้ป่ะ เค้าบอกกลับมาว่า อ่อมีลูกค้าหลายคนมีปัญหาเหมือนกันเลยค่ะ ตอนสิ้นเดือนไปกดตู้ธนาคารอื่น แล้วมันทำให้ระบบข้อมูลบกพร่อง เลยอาจทำให้ข้อมูลในบัตรหายไปได้ อึ้ง!!!!!!!!!!!! จะบ้าหรอ ..มาพูดงี้ได้ไงอ่ะ กดตู้อื่นผิดด้วยทั้งๆที่ฉันต้องโดนหักเท่ากับธนคารอื่นอยู่แล้วเพราะมันเป็นบัตรต่างจังหวัด แล้วที่สำคัญทำไมทางธนาคารมีการรองรับข้อมูลและบริการต่างๆที่แย่ขนาดนี้อ่า มันเป็นความบกพร่องของธนาคารเอง แล้วจะให้ลูกค้ารับผิดชอบรึไง....พูดมาได้ แถมไม่รู้จักแก้ไขด้วย
ให้ตายเหอะ...ขอบอกว่าอารมเสียมากเลย รู้สึกว่าธนาคารกรุงไทยไม่ให้ความเชื่อมั่นที่ดีกับลูกค้าเลย อยากไปยกเลิกและปิดบัญชีทันที..........สรุปฉันวันนี้ฉันต้องเสียเงินฟรี แถมยังไม่มีเงินใช้เพราะกดเงินไม่ได้อีก เฮ้ออออออออออออ......................................................