ในเรื่องของความรัก ฉันปลงกับมันมานานพอสมควร น่าจะประมาณ 5 ปีได้แล้วมั้ง
รักๆ เลิกๆ สมหวัง ผิดหวัง ทรมานไม่เบาเลยทีเดียว
รักๆ เลิกๆ สมหวัง ผิดหวัง ทรมานไม่เบาเลยทีเดียว
แต่สุดท้ายก้อทำให้คิดได้ว่าไม่มีใครรักเราได้มากมายและแท้จริงเหมือนดั่ง พ่อ แม่ ที่รักเราโดยไม่ต้องการให้รักกลับคืนด้วย รักด้วยความบริสุทธิ์ใจ แล้วทำไมล่ะ ทำไมเราต้องไปจมปลักเสียเวลานั่งร้องไห้ เสียใจให้กับคนๆหนึ่ง ที่ไม่เคยรักเราจริง แต่นี่ก้อไม่ได้หมายความว่าปิดกั้นตัวเองไม่เปิดใจให้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆรอบๆตัวนะ แต่มันจะสอนให้เรารู้จกรักตัวเองและรักคนที่รักเรามากยิ่งขึ้น อีกอย่างจะได้ไม่เสียใจกระวนกระวายจนตายได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น